We schrijven al jaren -in de periode rondom kerst en oud & nieuw- over rechtszaken inzake uit de hand gelopen kerstborrels en andere personeelsfeestjes. Dit jaar is dat niet anders. Wel anders is dat we de archieven zijn ingedoken. We zochten in de krochten van de jurisprudentie. En wat we daar aantroffen, zullen we anno 2023 niet meer zo vaak meemaken. Gelukkig maar. Hier ter lering en vermaak.
Dronken productiemedewerker
De eerste klassieker was een productiemedewerker van een betonbedrijf. Het bedrijf gaf aan het eind van het jaar 2002 een spectaculair personeelsfeest in een partycentrum. Er waren ongeveer 800 mensen. De werknemer gedroeg zich vreselijk. Zijn gedrag ging alle perken te buiten. Deze letterlijke quote uit de uitspraak spreekt boekdelen:
“Dat gedrag bestond onder meer uit excessief drankgebruik, het proberen ten val te brengen van één van de steltlopers van entertainmentgroep “Karimishu”, het zodanig hinderlijk en handtastelijk gedragen dat het artiestenduo “Johnny & Sharona” het optreden voortijdig heeft beëindigd, het ten onrechte bedienen van de geluidsapparatuur, het in reactie op een vermaning beledigen, bedreigen en fysiek bejegenen van een leidinggevende, het met ontbloot bovenlijf rondlopen in de danszaal, het maken van seksuele toespelingen tegenover partners van collega’s, het in het kruis betasten van een vrouwelijke collega en het in het openbaar in de danszaal urineren tegen een tafel.”
De werknemer werd op staande voet ontslagen. Hij vond dat onterecht, omdat zijn gedrag buiten werktijd plaatsvond. Het had geen directe invloed op zijn werk en het was bovendien de werkgever geweest die de alcohol had aangeboden. De rechter ging daar niet in mee. Omdat zijn gedrag plaatsvond op een door de werkgever georganiseerde festiviteit, in het bijzijn van vele collega’s en de partners daarvan, had de werknemer zich onherstelbaar onmogelijk gemaakt binnen de organisatie. Het ontslag was terecht.
Dronken bankdirecteur
De andere klassieker betreft een rayondirecteur van de ABN, die sinds 1970 in dienst was. Het jaar was 2000. Tijdens een personeelsfeest was ook hij vreselijk dronken geworden. Gedurende het feest had hij herhaaldelijk vrouwelijke personeelsleden lastiggevallen (hij werd omschreven als ‘stomvervelend’). Kers op de taart: hij trok al zijn kleren uit en ging naakt over het terrein rondjes fietsen. De bank wilde ontslag. De directeur zelf zag niet in waarom, want hij functioneerde prima. Ook vond hij dat hij altijd voor een goede werksfeer zorgde. De rechter vond echter dat het gedrag niet los konden worden gezien van zijn functie binnen de bank. Ondanks zijn uitstekende staat van dienst, was het vertrouwen terecht verdwenen. Hij was, zoals de kantonrechter mooi zei, “als het ware zijn status verloren”. Heel zielig was hij niet, want hij kreeg (naar oud recht) nog een mooie vergoeding mee van 446.380,- gulden.
Tot slot
Dergelijke excessen uit het verleden zien we vandaag de dag gelukkig veel minder. Dit jaar waren er gewoon weinig incidenten. Tijden veranderen. En dat is maar goed ook!
Fijne feestdagen namens iedereen bij DKVA! (Loopt het alsnog uit de hand op de kerstborrel, bel dan gerust voor advies.)
Bronnen:
Rechtbank Zwolle 2 september 2003, ECLI:NL:RBZWO:2003:AK4407
Kantonrechter Amersfoort 15 maart 2000, JAR 2000/89
