Soms besluit een werkgever eenzijdig afscheid te willen nemen van een werknemer. Dat is doorgaans niet aan te raden, want zonder grondslag een ontslag forceren kan in de papieren lopen. In deze blog diverse werkgevers die een ontslag forceerden met zware gevolgen. Hoe zwaar? Billijke vergoedingen van meerdere tonnen zwaar. Lees en huiver.
De weggepeste kandidaat-notaris
Een medewerker van een bekend Zuidas kantoor (sinds 2018 in dienst) kreeg in april 2024 te horen dat haar functioneren achterbleef én dat geen vertrouwen bestond in verbetering. Zij kreeg direct een vaststellingsovereenkomst aangeboden. Inhoudelijke uitleg over haar functioneren zou nog volgen. Deze feedback kwam niet op gebruikelijke wijze. Zoals de kantonrechter later formuleerde: “Het is invoelbaar dat opmerkingen als: “dom” en “muts”, en het uitreiken van een muts als trofee niet passen binnen het goed werkgeverschap. De één ervaart deze wijze van feedback helder en met een kwinkslag, terwijl een ander dit als verstorend en onprettig ervaart.”
De arbeidsovereenkomst werd ontbonden wegens een verstoorde arbeidsverhouding, maar wel onder toekenning van een pittige billijke vergoeding van € 150.000,-. De ernstige verwijtbaarheid zat in het ontbreken van een verbetertraject, de druk die op de werknemer was uitgeoefend in te stemmen met de VSO en de vreemde wijze waarop feedback werd gegeven.
Geforceerd vertrek van technisch directeur
Een technisch directeur in de scheepvaartbranche (sinds 1991 in dienst) werd ook verteld dat hij niet meer functioneerde. Hij weigerde vervolgens een demotie (met halvering van zijn salaris) en een vaststellingsovereenkomst. Voor de werkgever reden om een ontslagaanvraag bij het UWV in te dienen wegens een (naar later bleek) fictieve reorganisatie. Het UWV prikte hier doorheen en gaf geen ontslagvergunning. De werknemer gebruikte enkele digitale bestanden voor zijn verweer in de UWV-procedure. Voor de werkgever reden hem per direct op non-actief te stellen en af te sluiten van alle bedrijfssystemen. De kantonrechter werd om ontslag gevraagd wegens verwijtbaar handelen. De kantonrechter oordeelde dat de arbeidsverhouding was verstoord, maar kende geen billijke vergoeding toe aan de werknemer. Die ging in hoger beroep.
Wat vond het Hof?
Het Hof oordeelde dat de werkgever volledig eenzijdig had aangestuurd op het vertrek van de werknemer. Steeds op basis van een onvoldragen ontslaggrond: aanvankelijk disfunctioneren, vervolgens reorganisatie en daarna (ernstig) verwijtbaar handelen. Dit ondanks een goede staat van dienst van 32 jaar. Dat was ernstig verwijtbaar, aldus het Hof. De werkgever werd veroordeeld tot betaling van een fikse billijke vergoeding van € 400.000,-.
Tot slot
De (dure) les in deze zaak is vooral dat een ontslag forceren geen goed idee is. Neem ontslaggronden serieus. Juridisch advies vooraf is wél altijd een goed idee. Vragen hierover? Neem gerust contact op met Charlotte Koopman, Dunya van der Mark of één van onze andere specialisten.
Bronnen:
Rechtbank Amsterdam 20 december 2024, ECLI:NL:RBAMS:2024:8358|
Gerechtshof Den Haag 13 augustus 2024, ECLI:NL:GHDHA:2024:1455
De inhoud van deze blog is actueel op de datum van publicatie, maar het recht is voortdurend in beweging. Voor de meest recente juridische inzichten, neem gerust contact op met ons kantoor via [email protected] of 020 – 676 2500.
