Een vrouwelijke arts die ineens minder bonus krijgt dan haar mannelijke collega. Een onderwijsmedewerker die jarenlang honderden euro’s per maand minder verdient terwijl haar mannelijke collega exact hetzelfde werk doet. Klinkt als iets uit de vorige eeuw? Helaas niet.
Twee recente uitspraken, waarvan een bij het College voor de Rechten van de Mens, laten zien dat ongelijke beloning op basis van geslacht anno 2025 nog steeds voorkomt. Deze blog laat zien wat er misging, waarom dat juridisch niet door de beugel kon, en wat dit betekent voor werknemers die hopen dat gelijke beloning mannen en vrouwen inmiddels vanzelfsprekend is.
Verschil in bonus
In de eerste zaak oordeelde het College voor de Rechten van de Mens dat een vrouwelijke medisch specialist op discriminerende wijze minder werd beloond dan haar mannelijke collega. Beide artsen vervulden dezelfde functie, hadden vergelijkbare ervaring en verrichtten in grote lijnen dezelfde werkzaamheden.
Toch werd haar bonus verlaagd van 15% naar 10%, terwijl de mannelijke collega de maximale bonus behield. Volgens het ziekenhuis was de man “meer een kartrekker”. Dat argument hield echter geen stand: het was niet meetbaar en niet onderbouwd met objectieve criteria.
Het College maakte korte metten met deze subjectieve onderbouwing. Als werkgevers bonussen willen differentiëren, moeten ze vooraf duidelijke, objectieve criteria hanteren en transparant zijn over de beoordeling. In dit geval was daarvan geen sprake en werd verboden onderscheid gemaakt op grond van geslacht. Dit bevestigd dat gelijke beloning mannen en vrouwen niet alleen een mooi streven is, maar een afdwingbaar recht.
Jarenlang te weinig loon
De tweede zaak gaat over een vrouw die jarenlang werd uitbetaald in schaal 7, terwijl haar mannelijke collega in een vergelijkbare situatie werd uitbetaald in schaal 10. Werkgever stelde dat het takenpakket van de mannelijke collega uitgebreider was. Er lag meer verantwoordelijkheid bij de mannelijke collega en deze was langer in dienst. De vrouw was enkel uitvoerend werkzaam. Na getuigenverhoren bleek dat deze extra taken niet onderdeel van de functie waren. Iedereen had de extra taak kunnen doen.
Opvallend is dat de werkgever na meerdere getuigenverhoren zelf ook toegaf dat de inschaling onterecht was. Helaas voor hem was dat te laat: de vrouw kreeg een forse nabetaling van ruim € 75.000 bruto plus rente.
Dit laat zien dat gelijke beloning mannen en vrouwen niet alleen een principiële kwestie is, maar ook financiële gevolgen kan hebben voor werkgevers die dit negeren.
Subjectiviteit en gebrek aan transparantie
Beide uitspraken laten zien dat er voor subjectieve beoordelingen en gebrek aan transparante beloningscriteria geen plek meer is. Of het nu gaat om een vage kwalificatie als “kartrekker” of het toekennen van extra taken zonder duidelijke waardering: als het verschil in beloning niet objectief te onderbouwen is, wordt al snel de grens van discriminatie overschreden.
Tot slot
Gelijke beloning mannen en vrouwen is anno 2025 nog altijd niet vanzelfsprekend, zo blijkt uit twee recente zaken waarin vrouwen jarenlang minder kregen dan hun mannelijke collega’s, voor hetzelfde werk. Zowel het College voor de Rechten van de Mens als de rechter oordeelden dat sprake was van verboden onderscheid. De kern van beide zaken? Een gebrek aan objectieve criteria en transparante beoordeling. Deze uitspraken laten zien dat gelijke beloning afdwingbaar is, en dat het loont om op te komen voor je recht.
Vragen over (on)gelijke behandeling op de werkvloer? Neem dan gerust contact op met Dorien Zwart, Demi op den Velde of één van onze andere specialisten.
Bronnen:
Rechtbank Gelderland 26 maart 2025, ECLI:NL:RBGEL:2025:5304
College voor de Rechten van de Mens 26 juni 2025, Oordeel 2025-60
De inhoud van deze blog is actueel op de datum van publicatie, maar het recht is voortdurend in beweging. Voor de meest recente juridische inzichten, neem gerust contact op met ons kantoor via [email protected] of 020 – 676 2500.