In deze blog een spraakmakende uitspraak op het gebied van gelijke behandeling. Een werknemer met een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd informeerde haar werkgever dat ze zwanger was. De werkgever besloot vervolgens, enkele maanden na deze aankondiging, de arbeidsovereenkomst van de werknemer niet te verlengen vanwege die zwangerschap. En de rechter vond dat goed. Lees meer in deze blog.
De kwestie
De leidinggevende van de werknemer zond haar een Whatsappbericht met de volgende tekst:
“ik wilde je vertellen dat we helaas genoodzaakt te zijn toch je contract op te zeggen. De reden hiervan is dat je toch veel afwezig bent en wanneer je bevallen bent je er ook voor je kindje moet zijn.”
De zaak lijkt daarmee redelijk overzichtelijk. Het staat een werkgever vrij om een tijdelijke arbeidsovereenkomst niet te verlengen, maar een dergelijk besluit mag geen verband houden met een discriminatoire grond zoals zwangerschap. Werknemers worden door gelijke behandelingswetten doorgaans goed beschermd. Ontstaat het vermoeden dat een niet-verlenging te maken heeft met zwangerschap, dan kan een werknemer zich richten tot het College voor de Rechten van de Mens en/of de kantonrechter om een billijke vergoeding wegens ernstig verwijtbaar handelen te verzoeken.
Oordeel College voor de Rechten van de Mens & kantonrechter
De werknemer doorliep beide routes. Zij werd door zowel het College als door de kantonrechter in het gelijk gesteld. Het College overwoog dat sprake was van verboden onderscheid op grond van geslacht, waarna de kantonrechter de werknemer een billijke vergoeding van € 12.500,- toekende. Het recht op billijke vergoeding bestaat immers bij ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat het discriminatoir niet verlengen van een tijdelijke arbeidsovereenkomst per definitie kwalificeert als ernstig verwijtbaar.
Hoger beroep werkgever
De werkgever ging tegen de uitspraak van de kantonrechter in hoger beroep, omdat zij een andere reden had de arbeidsovereenkomst niet te verlengen. Namelijk het feit dat de werknemer vaak afwezig was. Dit stelde de werkgever voor problemen met het rooster. Daarnaast beschikte de werknemer niet over een relevant certificaat voor de uitoefening van haar werkzaamheden. De leidinggevende heeft daarover in de hoger beroepsprocedure als getuige verklaard. Ook een operationeel manager kon verklaren dat de niet-verlenging verband hield met andere redenen, allemaal niet gelegen in de sfeer van de zwangerschap.
Ondanks het Whatsappbericht -waarin zwart-op-wit een koppeling werd gemaakt tussen de niet-verlenging en de zwangerschap- was volgens het Hof geen sprake van ongelijke behandeling c.q. ernstig verwijtbaar handelen.
Tot slot
Deze uitspraak laat het grote belang zien van getuigenverklaringen in gelijke behandelingskwesties. Ze kunnen een geheel ander licht werpen op de zaak. Vragen over (het voorkomen van) discriminatie bij zwangerschap? Of over andere gelijke behandelingskwesties? Neem dan gerust contact op met Dorien Zwart of één van onze andere specialisten.
Bron: Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 9 december 2024, ECLI:NL:GHARL:2024:7584
https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:GHARL:2024:7584
De inhoud van deze blog is actueel op de datum van publicatie, maar het recht is voortdurend in beweging. Voor de meest recente juridische inzichten, neem gerust contact op met ons kantoor via [email protected] of 020 – 676 2500.
