3x absurde alimentatiezaken

Alimentatiezaken. Gelukkig heeft niet iedereen ermee te maken. Sommige uitspraken zijn echter zo vreemd, dat we er toch een blog aan wijden. Bijvoorbeeld een man die in hoger beroep zijn echtscheiding wilde ‘terugdraaien’, omdat hij geschrokken was van de partneralimentatie die hij zijn ex-vrouw moest betalen. Dan bleef hij liever getrouwd. Of een man die al zeven jaar kinderalimentatie betaalde voor een dochter die niet van hem bleek te zijn. Hij wilde zijn geld terug. Lees hier wat de rechters oordeelden.

Alimentatiezaken 1: echtscheiding ‘terugdraaien’
Een stel trouwde in 2012. Hun echtscheiding werd 11 jaar later uitgesproken. In die uitspraak werd de man tevens opgedragen € 1.686,46 per maand aan partneralimentatie te betalen. Daarop ging de man in hoger beroep. Niet om het bedrag aan partneralimentatie te betwisten, maar om de hele echtscheiding terug te laten draaien. Hij wilde geen € 1.686,46 per maand betalen. Dan bleef hij liever getrouwd. Tijdens de zitting in hoger beroep bevestigde hij wel nog dat het huwelijk van partijen geen kans van slagen meer had.

Wat vond de rechter?
Een hoger beroep instellen inzake een echtscheidingsbeschikking was niet de manier om onder partneralimentatie uit te komen. De man had deze procedure nodeloos aangespannen én nodeloos voortgezet. Om die reden moest hij ook de advocaatkosten van de ex-vrouw betalen. Uitzonderlijk in het familierecht. En het kostte hem nog eens € 4.000,-.

Alimentatiezaken 2: zeven jaar onterecht kinderalimentatie betaald
Dan een zaak waar een moeder een man jarenlang liet geloven dat hij de biologische vader was van haar dochter. De vader had geen gezag en was niet betrokken bij het leven van het kind. Wel had hij het kind juridisch erkend. Pas toen het kind zeven jaar oud was, vertelde de moeder dat hij wellicht niet de vader was. Uit een DNA-test bleek dit inderdaad niet zo te zijn.

Wat vond de rechter?
De rechter oordeelde dat de moeder doelbewust had verzwegen dat de man niet de vader was. De rechtbank vernietigde zowel de erkenning van het kind als de alimentatieverplichting. De man hoefde per direct geen alimentatie meer te betalen. Er ontstond echter geen terugbetalingsverplichting ten aanzien van de reeds betaalde alimentatie. De wet bepaalt immers dat door de vernietiging van de erkenning geen vordering tot teruggave van de kosten van verzorging en opvoeding ontstaat (art. 1:206 lid 3 BW).

Alimentatiezaken 3: € 48.000,- aan kinderalimentatie terugbetalen
Het Hof Amsterdam oordeelde over een soortgelijke zaak, maar met een hele andere uitkomst. Ook hier bleek na een DNA-test dat een man niet de biologische vader was van een kind. Hij had het kind niet erkend en was ook niet in diens leven betrokken. De moeder gaf aan verbaasd te zijn over de uitkomst van de DNA-test. Zij had dit niet bewust verzwegen. Het Hof oordeelde echter dat hier wél een verplichting bestond tot terugbetaling. Dit, omdat de man het kind nooit had erkend. Om die reden ontbrak een wettelijke basis voor de alimentatieverplichting. De moeder moest het volledige alimentatiebedrag van ruim € 48.000,- euro terugbetalen.

Tot slot
Alimentatiezaken zijn nooit eenvoudig. Het is daarom altijd verstandig je goed te laten informeren. Heb je vragen over alimentatiezaken? Of andere familierecht kwesties? Neem dan gerust contact op met Kimberly Rozema of één van onze andere specialisten.

Bronnen:
Gerechtshof Amsterdam 5 maart 2024, ECLI:NL:GHAMS:2024:474
Rechtbank Midden-Nederland 6 maart 2024, ECLI:NL:RBMNE:2024:882
Gerechtshof Amsterdam 21 januari 2020, ECLI:NL:GHAMS:2020:174