Non-actief, wanneer wel
en wanneer niet?

Elke werknemer kan op non-actief worden gesteld door een werkgever. Er is dan geen sprake van ontslag, maar de werknemer is niet langer welkom op de werkvloer. Het loon wordt wel doorbetaald. Wanneer mag iemand op non-actief worden gesteld? In de wet staat hier namelijk niets over. In deze blog twee voorbeelden uit de rechtspraak. Bij de ene was de non-actiefstelling erg logisch en bij de ander was het hoogst ongebruikelijk. Nieuwsgierig? Lees hier meer.

Niet non-actief

Een goed voorbeeld van een onterechte non-actiefstelling kwam op 29 april 2019 van de kantonrechter Midden-Nederland. De werknemer (in dienst sinds 1990) was een accountmanager en verantwoordelijk voor grote klanten van de werkgever. Op 11 januari 2019 vond een gesprek plaats waarbij de werknemer werd verteld dat zijn functie kwam te vervallen. Direct werd een vaststellingsovereenkomst aangeboden, die de werknemer niet accepteerde. De werkgever startte daarop een ontslagaanvraag bij het UWV. Tegelijkertijd werd de werknemer op non-actief gesteld.

De werknemer vorderde (in kort geding) wedertewerkstelling. Na een onberispelijk dienstverband van bijna 30 jaar wilde hij gewoon blijven werken. De werkgever vond dat dit klanten onnodig in de war zou brengen. De kantonrechter was het echter met de werknemer eens. Er moet een zwaarwegende en redelijke grond bestaan voor een non-actiefstelling. Een (mogelijk) vertrek van een werknemer brengt altijd de nodige ruis met zich mee, vooral bij grote klanten. Dat is onvoldoende voor een non-actiefstelling. De wedertewerkstelling werd toegewezen tijdens de lopende ontslagaanvraag bij het UWV. Of het ontslag is toegewezen, is helaas niet bekend.

Wel non-actief

Goede voorbeelden van non-actiefstelling bestaan natuurlijk ook. Bijvoorbeeld bij de Kantonrechter Amsterdam d.d. 1 februari 2019. Hier was de werknemer (eveneens een accountmanager) in dienst sinds januari 2018. Zijn functioneren liet te wensen over. In oktober 2018 kon hij kiezen tussen een verbetertraject of een vaststellingsovereenkomst. Hij ging met beide niet akkoord. Daarna logde hij met zijn privémail in op de cloud van de werkgever en downloadde zo’n 5.000 bestanden. Sommige bestanden werden zelfs door hem verwijderd of met een wachtwoord beveiligd. De werkgever zette de werknemer op non-actief en startte een ontbindingsprocedure bij de rechtbank.

Ook hier vorderde de werknemer (in kort geding) wedertewerkstelling in afwachting van de ontslagprocedure. In dit geval vond de kantonrechter dat het computergedrag van de werknemer een voldoende zwaarwegend belang opleverde voor een non-actiefstelling. De bestanden waren eigendom van de werkgever en die kon er nu in sommige gevallen niet eens meer bij. Dit was de werknemer zwaar aan te rekenen, zodat de wedertewerkstelling werd afgewezen. Het zal ook geen goed hebben gedaan voor de andere procedure in het kader van zijn ontslag.

Tot slot

Ben je door een werkgever op non-actief gesteld of overweeg je zelf een werknemer op non-actief te stellen? Neem dan gerust even contact op met Michiel Vergouwen, Bram Furstner of één van onze andere arbeidsrechtspecialisten om hierover te overleggen.

Bronnen:

Kantonrechter Midden-Nederland d.d. 29 april 2019, ECLI:NL:RBMNE:2019:1911

Kantonrechter Amsterdam d.d. 1 februari 2019, ECLI:NL:RBAMS:2019:1003