Ontslagverzoek van werknemer zelf

Het is niet altijd de werkgever die naar de kantonrechter stapt met een ontslagverzoek. Een werknemer kan dit ook voor zichzelf doen. Waarom? Om bij een vrijwillig vertrek alsnog een transitievergoeding mee te krijgen én wellicht aanspraak te maken op een billijke vergoeding. Dit allemaal wegens verwijtbaar gedrag van de werkgever. In deze blog een goed voorbeeld van een werknemer die een ontslagverzoek voor zichzelf indiende bij de kantonrechter. Lees en huiver.

Ontslagverzoek van werknemer
De werknemer werkte sinds 2000 bij een softwarebedrijf. Zij rapporteerde direct aan de directeur en verdiende € 5.400,- per maand. Zij ging in juli 2021 op vakantie. Bij terugkomst in augustus 2021 meldde ze zich ziek wegens hoofdpijn, druk op de borst en spanningsklachten. Zij schreef hierover aan haar werkgever:

“Ik had 4.000 mailtjes vanmorgen in mijn mailbox (ik heb voor het eerst in alle jaren mijn mail niet tijdens mijn vakantie bijgehouden). Ik vind het vreselijk, maar ik zie even door de bomen het bos niet meer en kan het zo niet langer volhouden. Ik hou het op niet meer vol om een PZ afdeling op te zetten, mensen aan te sturen, aan te nemen en te begeleiden (voor hen oplossingen te bedenken) en tegelijkertijd ziektewet casemanagement, teamleider ISDV, rechtszaken, agendabeheer, interne auditor, gebouw en verhuurzaken, schoonmaak, acties voor u en alle andere taken die de hele dag door binnen komen.”

In de periode daarna ontstond een conflict over haar re-integratie en de wederzijdse verwachtingen tussen de werknemer en de directeur. Meermaals werd door de bedrijfsarts mediation gesuggereerd. De directeur weigerde mediation, omdat volgens hem ‘geen conflict bestond’. Hij stopte de jaarlijkse bonus van de werknemer en hij stopte eveneens de loonbetaling. Het UWV oordeelde uiteindelijk dat de re-integratie inspanningen van de werkgever onvoldoende waren. Dat leek een druppel voor de werknemer, die naar de kantonrechter stapte. Zij eiste ontbinding van de arbeidsovereenkomst, een transitievergoeding, achterstallig loon en bonussen én een billijke vergoeding van € 150.000,-.

Wat vond de kantonrechter?
De kantonrechter stelde aan de hand van alle stukken in het dossier vast dat inderdaad sprake was van een significant arbeidsconflict. Dat door de directeur/werkgever dus stelselmatig werd genegeerd. Om deze reden was geen sprake van goed werkgeverschap. Er werd nergens constructief meegedacht door de werkgever. Zelfreflectie leek geheel te ontbreken. Nu de werknemer al meer dan 20 jaar vlekkeloos had gepresteerd, achtte de kantonrechter een billijke vergoeding van € 45.000,- terecht. Dit kwam bovenop de transitievergoeding van € 80.000,- en achterstallig loon en bonussen van nabij de € 60.000,-. Het totale prijskaartje voor de werkgever kwam uit op +/- € 185.000,-. Een dure les dus.

Tot slot
Een ontslagverzoek van een werknemer zelf wordt vrijwel altijd direct toegewezen. Dit komt, omdat niemand tegen zijn/haar zin in kan worden gebonden aan een vaste baan. De vraag die resteert, is dan ook of sprake is van dusdanig verwijtbaar gedrag van de werkgever dat een billijke vergoeding op zijn plaats is. Dat verschilt per geval. Heb je vragen hierover? Neem dan gerust contact op met Dorien Zwart, Charlotte Koopman of één van onze andere specialisten.

Bronnen:
Rechtbank Amsterdam 14 juli 2022, ECLI:NL:RBAMS:2022:8609