Worst case scenario

Sommige ontslagzaken verdienen een eigen blog. Het ontslag op staande voet van een leverworstenspecialist is er zo eentje. De werknemer in deze kwestie was al 36 jaar in dienst toen hij op staande voet werd ontslagen. Waarom? Omdat hij wat leverworst mee naar huis had genomen. Dit ontslag rammelde aan alle kanten en dat maakt het zowel leerzaam als vermakelijk.

De feiten
De werknemer kwam in 1987 in dienst als medewerker van de leverworstenspecialist. In mei 2024 nam hij een aantal leverworsten mee naar huis, waarvoor hij op staande voet werd ontslagen. Bij een ontslag op staande voet zijn twee zaken van groot belang. Ten eerste is de onverwijldheid belangrijk. Het ontslag moet direct en snel worden gegeven. Daar was aan voldaan. Daarnaast is de inhoud van de ontslagbrief belangrijk. Hierin moet de dringende reden voor het ontslag worden geformuleerd. In de brief van de werkgever stond:

“U krijgt per maand een bedrag van € 44,- ‘worstengeld’. Verder staat er regelmatig een krat waarin worsten zitten die personeelsleden gratis mogen meenemen. Vrijdag bent u gezien met een (plastic) tas waar u worsten in gestopt hebt. Er stond vrijdag geen krat met worsten voor het personeel. U hebt erkend de worsten zonder te betalen te hebben meegenomen, maar u zag dat niet als stelen. U hebt het vertrouwen van werkgever dusdanig beschaamd dat u werkgever geen andere keuze laat dan u te ontslaan.”

Bedrijfscultuur
De werknemer mocht dus vaker worsten mee naar huis nemen. Die kon hij betalen van zijn ‘worstengeld’ of uit het krat pakken. Van beide was in casu geen sprake. Was het dan een reden voor ontslag op staande voet? Dat kan alleen als sprake is van een duidelijk, structureel gehandhaafd zero tolerance-beleid. En daar ging het hier mis. Uit verklaringen van (ex)-collega’s bleek namelijk dat het jarenlang gebruik was dat gratis worsten mochten worden meegenomen. Een oude bedrijfsleider die 20 jaar met de werknemer had gewerkt, zei: “Iedereen neemt wel eens een worst mee naar huis. Gewoon een extraatje.” Een voormalig assistent bedrijfsleider zei: “Dit gaat al jaren zo, de directie en het managementteam komen nooit op de werkvloer.”

Wat vond de rechter?
De rechter constateerde dus dat gratis worsten meenemen jarenlang was gedoogd. Het was een gebruik geworden. De werkgever was onvoldoende op de hoogte van de gang van zaken op zijn eigen werkvloer. Gezien het gebrek aan een eenduidig, transparant en voor de werknemers ook kenbaar beleid, kon daarom niet worden vastgesteld dat de werknemer in strijd met de regels had gehandeld. En van diefstal was dan ook geen sprake.

Worst case scenario
De werknemer wilde niet terugkeren naar de werkvloer, maar vorderde een billijke vergoeding. Die wees de rechter toe, van maar liefst € 150.000,-. De rechter vond het namelijk aannemelijk dat de werknemer anders tot zijn pensioen bij de leverworstenspecialist zou zijn gebleven. De werknemer werkte immers al 36 jaar zonder problemen met worst. Er kwam ook nog een transitievergoeding van € 52.619,- bovenop. Een dure les voor deze werkgever, die de volgende keer hopelijk eerst juridisch advies vraagt voordat wordt hij overgaat tot het worst case scenario.

Tot slot
Vragen over ontslag op staande voet? Neem gerust contact op met Charlotte Koopman, Dorien Zwart of één van onze andere specialisten.

Bron:
Rechtbank Noord-Holland 23 augustus 2024, ECLI:NL:RBNHO:2024:8684