Werknemer liegt,
ontslag op staande voet?

Het gaat vaak mis met ontslag op staande voet. Zelfs wanneer overduidelijk is dat een werknemer liegt, kan toch door een rechter worden geoordeeld dat ontslag op staande voet niet mag. In deze blog twee (grof) liegende werknemers met totáál verschillende uitkomsten bij de rechtbank. Moraal van dit verhaal: pas op met ontslag op staande voet als een werknemer liegt.

Werknemer liegt, geen ontslag op staande voet

Een tramconducteur was in dienst sinds 2010. Hij kreeg vaak kritiek op zijn houding en gedrag. Hij ontving een laatste, officiële waarschuwing. Een maand later meldde hij zich ziek. De werknemer weigerde daarna elke vorm van communicatie met de bedrijfsarts en de werkgever. Zijn vrouw vertelde dat hij nergens meer toe in staat was en zelfs niet meer buiten kwam. Helaas voor werknemer zag een collega hem pratend, lachend en normaal lopend op de markt. Nader onderzoek leverde een heel rapport op van de werknemer die auto reed, met jan en alleman communiceerde en gewoon dagelijkse handelingen buiten de deur verrichtte. De werknemer werd op staande voet ontslagen en hij stapte naar de rechter.

De rechter stelde vast dat de werknemer had gelogen over de ernst en omvang van zijn ‘ziekte’. De rechter begreep ook dat de werkgever zich bedrogen voelde. Echter, de werkgever had een deskundigenoordeel van het UWV en een loonsanctie moeten inzetten. Daarna kon pas een ontslagverzoek. Te snel was gegrepen naar ontslag op staande voet (ultimum remedium). Gelukkig ontbond de rechter de arbeidsovereenkomst alsnog wegens een verstoorde arbeidsverhouding. De liegende werknemer ontving hierdoor wel loon over de opzegtermijn én een transitievergoeding van ruim € 6.000,-.

Werknemer liegt, wel ontslag op staande voet

De kantonrechter in Den Haag oordeelde 180 graden anders over een liegende werknemer. Deze werknemer was in dienst als junior accountmanager binnen- en buitendienst. Tijdens een werkoverleg zei hij die middag een klantbezoek ver weg te hebben. In zijn agenda stonden zelfs twee klantbezoeken. Hij vertrok om 14:30 uur. Wederom was het een collega die de werknemer betrapte. De collega zag de werknemer namelijk thuis om 15:15 uur. Een dag later volgde ontslag op staande voet. Ook deze werknemer stapte naar de rechter.

De rechter stelde vast dat de werknemer geen twee afspraken buiten de deur had met klanten. Hij was gewoon naar huis gegaan. Dit betekende dat hij zijn werkgever had voorgelogen. Deze rechter vond dit wél een dringende reden voor ontslag, omdat een werkgever blindelings moet kunnen vertrouwen op werknemers die klantbezoeken afleggen. Dit is immers lastig controleerbaar. Het ontslag op staande voet hield hier dus wel stand.

Tot slot

De ene zaak is de andere niet. Wordt een werknemer betrapt op een (grove) leugen, dan is ontslag op staande voet niet altijd de aangewezen route. Vraag daarom altijd vooraf advies, bijvoorbeeld aan Charlotte Koopman, Felix Chorus of één van onze andere arbeidsrechtspecialisten.

Bronnen:

Rechtbank Rotterdam d.d. 19 april 2019, ECLI:NL:RBROT:2019:3192

Rechtbank Den Haag, d.d. 30 april 2019, ECLI:NL:RBDHA:2019:4554